Μόλις γύρισα από άλλη μια σαββατιάτικη έξοδο και είναι η περίεργη αυτή ώρα που με εμπνέει να γράψω! Δυστυχώς δεν κατάφερα και πολλά επειδή ένας μ@λ@κ@ς με τράκαρε και την κοπάνησε και σπάστικα αλλά τέλος πάντων...
Πάει λίγος καιρός από τότε που διάβασα το "Παιχνίδι" και αποφάσισα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας, αφενός γιατί θέλω σαν κοινωνικό ον να σας πω την άποψή μου και αφετέρου για ν' ακουστούν οποιεσδήποτε άλλες γνώμες! Εξάλλου, πολλά μυαλά σκέφτονται συχνά καλύτερα από ένα και σε βοηθάνε να είσαι λιγότερο απόλυτος κι εγωιστής, αντιμετωπίζοντας τα πράγματα από μια άλλη θέση...
Η μοναδικίτιδα και τα αίτιά της:
Λοιπόν, όπως είπα και σε προηγούμενο topic, ορισμένες φορές στο παρελθόν έπασχα από μοναδικίτιδα! Αυτή δε ήταν τόσο μεγάλη ώστε δύσκολα την ξεπερνούσα! Σαν τελειομανής άνθρωπος στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μου έψαξα να βρω τα αίτια για το παραπάνω φαινόμενο που μου δημιουργούσε τόσο ρομαντισμό ώστε να με καθιστά αδύναμο μερικές φορές! Κάποια χαρακτηριστικά του εαυτού μου(π.χ. ευαίσθητος, φιλότιμος, μετριόφρων) δημιουργούσαν τη μοναδικίτιδα. Το να είσαι λ.χ. ευαίσθητος σε κάνει να νιώθεις το πρόβλημα του άλλου σαν δικό σου και αν είσαι και φιλότιμος θέλεις να βοηθήσεις και αν είσαι και μετριόφρων δε θα θέλεις να αναγνωριστεί η αξία της προσφοράς σου... Έτσι, η άλλη σου ανοίγεται(ή καμιά φορά νομίζεις ότι σου ανοίγεται) και είναι ένας παράγοντας που σε κάνει να τη θεωρείς "αδερφή ψυχή"! Στο τέλος όμως μπορείς να την πατήσεις! Εκείνα τα στοιχεία όμως που τη συντηρούσαν, ήταν κατά βάση η εξαιρετική επιλεκτικότητα που με διακατείχε καθώς και το συναισθηματικό δέσιμο με διάφορα άλλα πράγματα, οι "άγκυρες"! Δηλαδή όταν προσπαθούσα να ξεφύγω από κάποια σχέση για διάφορους λόγους, συχνά την πατούσα διότι αμέσως σύγκρινα τις κοπέλες που γνώριζα με τη δικιά μου και αυτομάτως τις κατέταζα στις χαζογκόμενες ή στα "μπάζα"!
Λανθασμένη αντιμετώπιση:
Το πρόβλημα ήταν ότι προσπαθούσα να αντιμετωπίσω τη μοναδικίτιδα με συνεχή sargαρίσματα, κάτι το οποίο εμένα δε με βοήθαγε διότι οι κοπέλες που γνώριζα βρίσκονταν κατά κύριο λόγω σε καφετέριες και club και ενώ μπορεί να ήταν πολύ όμορφες, δεν είχαν όλες τη δυνατότητα να εκθέσουν την προσωπικότητά τους με ωραίο τρόπο κι αυτό εμένα με ξενέρωνε! Μερικές μου την έπεφταν κι όλας και καμιά μοναδικίτιδα δεν το έκανε αυτό, ποτέ! Αν και δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα να μου την πέσει η γκόμενα, είναι λιγάκι ξενέρωτο. Όσα στοιχεία λοιπόν και να μου έδιναν, ήταν αδύνατο να τις συγκρίνω με την πρώην κοπέλα μου που την είχα ζήσει καιρό και είχα γνωρίσει πολλές πτυχές της! Αυτό που κέρδιζα ήταν κάποιες ενέσεις αυτοπεποίθησης που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα σημαντικές στη συνέχεια. Η προκατάληψη να γνωρίσω μια νέα και καλύτερη σχέση, την οποία προκατάληψη δημιουργούσε το έντονο δέσιμο και οι άγκυρες με τη μία και μοναδική, ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε ν' αντιμετωπιστεί... Στο φινάλε φοβόμουν κι όλας να ξαναπεράσω κάτι παρόμοιο...
Η αποκάλυψη:
Προσπάθησα λίγο να εντοπίσω εκείνα τα στοιχεία που μ' ενοχλούσαν, στοιχεία της προσωπικότητάς μου που με έκαναν να τη θεωρώ μοναδική... Αρχικά διαπίστωσα ότι ενώ δεν ήμουν ποτέ μ@νόδουλος, ήμουν αρκετά επιρρεπής στα λόγια μιας γυναίκας(υπήρχε και έλλειψη πείρας) και αυτό ήταν μέγα σφάλμα καθώς η κάθε γυναίκα, ακόμα και η πιο δυναμική, χρειάζεται ένα στήριγμα και αυτό ήθελα να είμαι εγώ... Το όλο ζήτημα είναι να μην αφήσεις να ξεχαστεί το πόσο έδωσες σε κάποια για να μη στην κάνει με τον πρώτο χλιμίντζουρα όταν θα νιώσει πιο δυνατή! Όχι καταπίεση αλλά οριοθέτηση! Ο κάθε σωστός αρχηγός δίνει αλλά και απαιτεί. Το να στην κάνει η άλλη με τον χ,ψ χλιμίντζουρα μάλλον θα αποδειχθεί λανθασμένη επιλογή και θα χάσετε και οι δυο! Αν και δεν είχα ποτέ πρόβλημα να αφήσω κάποια να φύγει - απεναντίας ήθελα να είναι ελεύθερη - δεν έκανα και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια ανανέωσης σε μια σχέση καθώς σπαζόμουν εύκολα και άφηνα όλα τα υπόλοιπα στη μοίρα... Όντας άτομο με μεγαλοψυχία και κατανόηση πίστευα πάντα ότι όση αγάπη και τρυφερότητα δόσεις, τόση θα πάρεις! Λάθος λοιπόν(ήμουν απόλυτος) και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που εμένα μου προκαλούσε δέσιμο, αρκούσε ένα όμορφο χαμόγελο από μια όμορφη γυναίκα και όλα λυνόντουσαν ως δια μαγείας ενώ εκείνη μπορεί ν' αποσκοπούσε αλλού ή έτσι εκδηλωτική να ήταν από τη φύση της... Είναι λάθος να περιμένεις από κάποια ν' άντιδράσει με τον ίδιο τρόπο που αντιδράς εσύ... Μερικές μοναδικίτηδες ήταν πραγματικά καλές περιπτώσεις. Όχι τόσο όσο θα αποδεικνύονταν σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου αλλά σίγουρα αξιόλογες! Άλλες ήθελαν κάτι προσωρινό, άλλες είχαν άλλες προτεραιότητες όπως η καριέρα τους, με άλλες απλώς η σχέση έφτασε σε σημείο κορεσμού(η απομυθοποίηση) και με άλλες ήταν πολύ δυνατό για να κρατήσει πολύ και αυτό γιατί υπήρχε ο φόβος και από τις δυο μεριές του να δώσει τα πάντα ο ένας στον άλλο(η καλύτερη και ίσως πιο ισχυρή μοναδικίτιδα), γεγονός το οποίο σ' αυτή τη φάση και ηλικία μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά!! Με άλλες απλώς συνέβη ασυμφωνία προσδοκιών και με άλλες ίσχυε, για διάφορους λόγους, αυτό που λέει το τραγούδι των Roxette: "...it must have been love but it's over now..."! Αφού μίλησα για τραγούδια, θα τονίσω πάλι εδώ, τη φθορά που μπορούν να προκαλέσουν διάφορα καψουροτράγουδα και διάφορες σχετικές ταινίες που μιλάνε για έρωτες κλπ. αφού δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και στην ουσία εκμεταλλεύονται κοινά αισθήματα για να βγάλουν λεφτά!
Η σωστή αντιμετώπιση:
Στη συνέχεια λοιπόν μάγκες, τα πράγματα περιπλέχθηκαν για ν ' απλοποιηθούν τον τελευταίο χρόνο! Κατάλαβα καταρχήν ότι πραγματική, ουσιαστική φιλία είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει με μια γυναίκα διότι σε μερικά θέματα είμαστε, όπως και να το κάνουμε, κόσμοι αντίθετοι! Έπειτα, κάθισα και σκέφτηκα ότι ήμουν απόλυτος και κατά συνέπεια ιδιαίτερα αυστηρός και με τον εαυτό μου! Αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε μερικά πράγματα(υπό το πρίσμα της αυθεντικότητας) δεν ήθελα να καταπιεστώ, δημιουργούσαν προβληματάκια... Ποτέ δε συμβιβάζομαι αλλά δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, υπάρχει και το γκρι... Το συμπέρασμα είναι η επιφυλακτικότητα που πρέπει να υπάρχει από την αρχή σε μια σχέση, η "πισινή" που κρατάμε με τους φίλους μας μέχρι να περάσουν διάφορες δοκιμασίες μαζί μας και ν' αποδειχθούν όπως κι εμείς, άξιοι φιλίας! Χρειάζεται βέβαια χρόνος, αμοιβαία εμπιστοσύνη και κατανόηση αλλά μετά απ' όλα αυτά μπορούμε να το τραβήξουμε κι όπου μας βγάλει... Πόσες φορές απορούμε ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό! Αν και η βασική φιλοσοφία που έχω κρυσταλλώσει για τη ζωή δεν αλλάζει, εντούτοις πρέπει να είμαι έτοιμος ν'αναθεωρήσω μερικά πράγματα...
Τέλος, μπορεί κάποιος να πει ότι είναι τόσο εκδηλωτικός, τόσο ενθουσιώδης και τόσο καλόκαρδος που να θέλει να τα δώσει όλα εξαρχής και με πάθος σε μια σχέση! Καλά όλα αυτά αλλά θεωρώ πως το μυστικό είναι να μην αφηνόμαστε αμέσως στα πάθη μας, να τα χαλιναγωγούμε χωρίς να καταπιέζουμε τη φαντασία μας αλλιώς θα έχουμε λάθος αντιμετώπιση και θα μας πειράξει αρκετά!
Ι'll be back!
Θέμα: Η μοναδικίτιδα κι εγώ! 
Κυρ Σεπ 28, 2008 4:49 am