Έχει καμιά 2 ώρες που γύρισα απο το Super Market.
Όπως κυκλοφορούσα με το καλαθάκι μου στους διαδρόμους του, συναντάω στα ράφια των ζυμαρικών μία κοπέλα ηλικίαw 30+,
όχι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά αξιοπρόσεκτη.
Αρχίζω να πιάνω συσκευασίες απο μακαρόνια και να τις κοιτάζω προβληματισμένος, γυρίζοντας το κουτί γύρω-γύρω σαν
να έψαχνα να βρώ κάτι στις πλευρές του.
Ξεφυσάω και γυρνάω το κεφάλι μου για να την αντικρίσω.
"Είναι τα μακαρόνια η εποχή τους?" την ρωτάω καθώς απλώνω το κουτί με τα μακαρόνια που κρατούσα προς το μέρος της
Έσκασε στα γέλια!
"Ναι μου λέει αλλά ορισμένα. Αυτο που κρατάς, όχι. Θα σου πρότεινα .....χμ.......αυτό!" μου λεει δείχνοντας μου μία άλλη συσκευασία.
"Είσαι πολύ καλή! Μακάρι να μπορούσα να σε έχω μαζί μου κάθε φορά που πάω για ψώνια. Είμαι πρωτάρης........στο Super Market"
Μία φωνή διέκοψε τις γεμάτες υπονοούμενο ματιές μας "Αγάπη μου, κόκκινο κρασί ή λευκό για απόψε?" φώναξε ένας τύπος καθώς ερχόταν προς το μέρος μας.
"Αν σκοπευετε να κάνετε spaggetti προτείνω λευκό" του είπα καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω "αλλά τον νού σας με τα μακαρόνια, κοιτάτε πάντα να είναι εποχής"
Η κοπέλα ήξερε γιατι το βλέμμα του φίλου της ήταν γεμάτο απορία.
Ο φίλος της όμως δεν είχε ιδέα γιατί η κοπέλα του είχε ένα χαμόγελο στο προσωπό της.
She has just been picked-up!
written by maestro.