Innerpower: Η Ζωή και το Έργο του :D

Οι τελευταίες δύο μέρες ήταν πολύ καλές. Ήθελα να εξασκηθώ στο άνοιγμα μου και την μετάβαση γιατί μέχρι τώρα δεν προσπαθούσα με οργανωμένο υλικό και κώλωνα απίστευτα.

Προχθές άνοιξα τρία σετ στο the mall. Έκτος από ένα οι υπόλοιπες αντέδρασαν πολύ καλά και ΔΕΝ έφευγαν μέχρι να τούς πω εγώ "Σας ευχαριστώ, γειά σας."

Χθες λοιπόν πήγα πάλι the mall με έναν φίλο τον οποίο και ψήνω να διαβάσει για να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Άνοιξα τρια σετ μπροστά του και αργότερα άνοιξα τέσσερα στον δρόμο ένα εκ των οποίων με άντρα μέσα για να τον ξεψαρώσω. Δοκίμασε τελικά με τα χίλια ζόρια να ανοίξει και εκείνος μία κοπέλα η οποία έκανε πως είδε μια φίλη της και τον προσπέρασε, πάντως του μπήκε το μικρόβιο. Όλα τα σετ και αυτή τη φορά με εξαίρεση ένα έμεναν και δεν έφευγαν μέχρι να τις διώξω εγώ.

Σήμερα που κατέβηκα πάλι ήταν δυστυχώς νέκρα και δεν έκανα τίποτα. Κώλωσα σε μια δύο ευκαιρίες και απλά γύρισα σπίτι.

Έχω οργανώσει τι υλικό μου και σκοπεύω να σπρώξω παρακάτω με μερικά gambits και να δοκιμάσω να πάρω τηλέφωνα. Επίσης είναι και ένα μπαράκι στη γειτονιά μου που θέλω να δουλέψω όταν θα νιώθω πιο άνετα με το υλικό μου.

Αυτά για την ώρα.

Γειά σου Εσωτερικέ και καλώς ήρθες!

Έχει πλάκα ο τίτλος σου " Η Ζωή και το Έργο του"..

Το να μπεις σε ένα σετ και να τις κάνεις να μην θέλουν να φύγεις (ή να μην φευγουν όπως στην περιπτωσή σου) θεωρώ ότι είναι απο τα μεγαλύτερα πράγματα που μπορείς να πετύχεις στο Pick-up.
Αφού έχεις καταφέρει να πετύχεις αυτό τα άλλα θα σου έρθουν με μεγάλη ευκολία.
Όπως είπες και εσύ, απλά γέμισε με υλικό για να συνεχίζεις την κουβέντα και να μην υπάρχουν αυτές οι άβολες στιγμές αμηχανίας και σιωπής.

Τα λέμε mate!
maestro.

Είμαι άρρωστος και έιχε πέσει η διάθεση μου. Δεν μιλούσα δυνατά η καθαρά και απλά δεν το είχα.

Πήρα τον πούλο σε 7-8 σετ και γύρισα σπίτι. Είχα εκνευριστεί λίγο αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν έχει νόημα να νιώθω άσχημα για τα άσχημα γιατί δημιουργώ έτσι έναν κύκλο μιζέριας. Χαλάρωσα και είπα "Δεν γαμιέται".

Λίγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο η πρώην μου με την οποία έχω πολύ καλή σχέση και μου είπε να πάμε για καφέ, και ήταν και μια φίλη της μαζί. Η φίλη της είναι πολύ ωραία γκόμενα με φουσκωμένα μυαλά από το κυνηγητό που τρώει από άντρες και βεβαρυμμένο ιστορικό με abusive bad boys. Καλή και φιλική κοπέλα κατά τα άλλα.

Η κοπέλα καθόταν απέναντι μας και το state μου είχε ανέβει καθώς είχα πιάσει την κουβέντα με τον ταξιτζή και κάναμε πολύ χαβαλέ. Την δούλευα ασύστολα. Το αποκορύφωμα ήταν όταν της έλεγα ότι μιλάει σαν ψωνάρα και άρχισα να την μιμούμαι στο τηλέφωνο, τσίριζε από τα γέλια και είχε ένα απίστευτο ύφος, καταριόμουν τον θεό που ήταν και η πρώην μαζί.

Σκεφτόμαι ακόμη τα states μου. Όταν είμαι με κόσμο και μιλάμε, γνωστοί η άγνωστοι, το c&f και ο χαβαλές μου βγαίνουν αυθόρμητα. Πολύ απλά το ξέρω πως μπορώ να χειριστώ μια γκόμενα. Όταν όμως πρέπει να κάνω ανοίγματα γαμιέται ο Δίας, δεν είναι ότι κωλώνω πλέον, απλά χρειάζομαι τρελό state και νιώθω ότι το χάνω με την νοοτροπία των opinion openers και της πλάγιας οδού.

Διαβάζω κάποια πράγματα για το natural game και τα direct approaches και θα αρχίσω να πειραματίζομαι μόλις αναρρώσω.